Ρομαντικός γάμος στο Πλατάνι Αχαΐας, με… πολλή μουσική
O Πάρης και η Δώρα αναζητούσαν έναν φωτογράφο που θα δημιουργούσε τις αναμνήσεις τους από τη μεγάλη μέρα, αποδίδοντας μία αρχοντική, επιβλητική ατμόσφαιρα, σχεδόν παραμυθένια, ακολουθώντας, ωστόσο, μία μέθοδο μακριά από την πεπατημένη. Ο Πάρης και η Δώρα, δύο ερωτευμένοι με απόλυτη χημεία μεταξύ τους, συμφώνησαν αμέσως να είμαι ο φωτογράφος του γάμου τους, διακρίνοντας στη φιλοσοφία μου ότι εκπροσωπώ την ευθύτητα, την απλότητα, την αρμονία και την αγάπη για το αληθινό, συνθέτοντας, ταυτόχρονα, με μοντέρνα ματιά συνταγές από το παρελθόν, όταν μου ζητηθεί από τα ζευγάρια. Μία τέτοια προσέγγιση ακολούθησα και στο wedding photoshooting του Πάρη και της Δώρας, οι οποίοι μου ζήτησαν μία παραδοσιακή φωτογράφιση με διαχρονική αξία, την οποία και τους έδωσα, χωρίς να παρεκκλίνω από τους άξονες που έχω χαράξει και διαμορφώνουν το φωτογραφικό μου στιλ.
Απόλυτα οργανωμένος, αλλά και με την έμπνευσή μου σε εγρήγορση, ξεκίνησα, τη μεγάλη μέρα, για το σπίτι του Πάρη, όπου, στην είσοδο, μου τράβηξε αμέσως το βλέμμα η όμορφη αρχιτεκτονική της πυλωτής και σκέφτηκα ότι εκεί θα ήταν το ιδανικό σημείο για τη φωτογράφιση του γαμπρού. Παρά τους αρχικούς του δισταγμούς, ο Πάρης εμπιστεύθηκε την ικανότητά μου να επιλέξω το σωστό σημείο και έτσι το αποτέλεσμα που είχα φανταστεί, πριν καν πατήσω το κουμπί της μηχανής μου, ήταν και αυτό που έδωσα στο τέλος. Πριν από αυτό, όμως, ο γαμπρός με είχε υποδεχθεί έτοιμος, ντυμένος και με αγωνία, παρέα με λιγοστούς φίλους. Αν και δεν είχα την ευκαιρία να απαθανατίσω κάθε στάδιο της προετοιμασίας του Πάρη, το γεγονός ότι ήταν έτοιμος από νωρίς, μας βοήθησε να κερδίσουμε χρόνο για περισσότερα καρέ με το μαντολίνο του. Η αγάπη του για τη μουσική και το μαντολίνο, ειδικότερα, με έκανε να σκεφτώ πως, όπως για μένα η φωτογραφική μηχανή αποτελεί κομμάτι του εαυτού μου, προέκταση του χεριού μου, έτσι και για εκείνον θα λειτουργούσε το μαντολίνο. Γι’ αυτό του πρότεινα να αφεθεί ελεύθερος και να παίξει ένα κομμάτι, καθώς εγώ θα τον φωτογράφιζα στο σαλόνι δίπλα στο παράθυρο, με το φως να εισέρχεται φυσικά στο χώρο και όσο οι συνεργάτες μου βιντεογράφοι, θα βιντεοσκοπούσαν την εικόνα και τον ήχο από το τραγούδι «Πάρε με απόψε πάρε με στα μαγικά φτερά σου», το οποίο αφιέρωσε στην εκλεκτή της καρδιάς του. Ο σταθερός στόχος μου να δίνω στα ζευγάρια εικόνες που να εκπέμπουν συναίσθημα, είχε επιτευχθεί μέσα από τα πλάνα αυτά, με τον απολύτως προσωπικό χαρακτήρα.
Η μουσική κυριαρχούσε και στο σπίτι της Δώρας, όπου η ορχήστρα που είχαν καλέσει οι γονείς της έπαιζε ασταμάτητα. Η γλυκιά ψυχολόγος με το πλατύ χαμόγελο, αρκετά αγχωμένη για την προετοιμασία της, απέβαλε κάθε αγωνία μόνο όταν στο σπίτι κατέφθασε μία ανθοδέσμη από το γαμπρό, συνοδευόμενη από ένα ιδιόχειρο σημείωμα με συγκινητικά λόγια αγάπης, το οποίο φρόντισα να καταγράψω σε μία φωτογραφία- κειμήλιο, με μεγάλη συναισθηματική αξία.
Το μυστήριο του γάμου τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής, στο Πλατάνι Αχαΐας, όπου η είσοδος της Δώρας ήταν εντυπωσιακή, με το glamorous, κατάλευκο νυφικό της να φωτίζει τη μπρονζέ επιδερμίδα της. Το κλίμα κατάνυξης στην εκκλησία ακολούθησε η καθιερωμένη οικογενειακή φωτογράφιση, για την οποία είχα προτείνει να γίνει δίπλα στο Ναό, σε ένα δενδροφυτεμένο χώρο, ενώ για τη φωτογράφιση του ζευγαριού έγινε σε έναν γραφικό ελαιώνα, την ώρα του ηλιοβασιλέματος, όπως είχαμε από πριν κανονίσει. Επειδή δε μου αρέσει να παρεμβαίνω με τεχνικά μέσα στις φωτογραφίες, ώστε να μη χάνουν από την αλήθεια και τον αυθορμητισμό τους, δεν αφήνω τίποτα στην τύχη όσον αφορά στην ώρα που θα τραβηχτούν τα πλάνα, γι’ αυτό και είχαμε αποφασίσει από κοινού με το ζευγάρι την ώρα που θα γινόταν ο γάμος, ώστε το photoshooting να γίνει την ώρα που δύει ο ήλιος, για να μας δώσει όμορφα χρώματα, καθώς ένα κράτημα, μία αγκαλιά, ένα περπάτημα θα απέπνεε την αλήθεια των συναισθημάτων.
Έχοντας συζητήσει και για την τοποθεσία, η φωτογράφιση, πριν τη δεξίωση, συνεχίστηκε τόσο σε μία προβλήτα, δίπλα στη θάλασσα, με το ηλιοβασίλεμα να δημιουργεί ατμόσφαιρα για φωτογραφίες σαν καρτ-ποστάλ, όσο και στον τεράστιο κήπου ενός σπιτιού, όπου η Δώρα, άπλωσε το πέπλο της στον Πάρη, ο οποίος βρισκόταν κάτω από το μπαλκόνι του σπιτιού. Παρά τη μεταμοντέρνα φωτογραφική μου αντίληψη, τα παραμυθένια αυτά, παραδοσιακά πλάνα που απόλαυσε το ζευγάρι, δε με εμπόδισαν από το να προσθέσω τη δική μου πινελιά σε μία φωτογράφιση με παραδοσιακό χαρακτήρα. Αυτή τη γραμμή ακολούθησα και κατά τη φωτογράφιση της δεξίωσης, αποκορύφωμα της οποίας υπήρξε η έκπληξη του γαμπρού στη νύφη, με την αφιέρωση του «Σ’ αγαπώ γιατί είσ’ ωραία», το οποίο της τραγούδησε ο ίδιος.
Δώρα και Πάρη, σας εύχομαι να έχετε μια όμορφη ζωή, να απολαμβάνετε ο ένας τον άλλο και να ζείτε τόσο ευτυχισμένοι, όσο την ημέρα του γάμου σας!
